میدونید چطور روح انسان ذره ذره اشتیاق و زندگیش و از دست میده ؟! مثل این که دیگه از دیدن دریا و پل مورد علاقت لذت نبری . انگار نه انگار پارسال ساعت ها روبه روی دریا می ایستادم و به کاکایی ها نگاه میکردم و آرزو میکردم کاش یه بار سوار اون کشی ها بشم .

فکر کنم داخل نوشته های پارسالم درباره ی این پل گفته بودم .